A Fistful of Denars

This blog appeared on the Decent Jobs for Youth initiative. By now, it has become crystal clear that the health crisis caused by the rapid spread of COVID-19 very expeditiously has turned into an economic one. The economies of the Western Balkans [1] , five of which were part of former Yugoslavia until 1991, are no exception. Following the spread of the coronavirus, lockdowns and measures for social distancing were followed swiftly by tightened curfews. First, the sectors of accommodation, food and  personal services and retail trade were hard hit, followed by a widespread effect on all businesses, either because non-essential consumption plummeted or because the trade of these small and open economies became increasingly impaired. For example, the recent  forecast for North Macedonia  suggests a GDP decline of 3.8 per cent in 2020, compared to pre-crisis forecasts of about 4 per cent growth. Labour markets in the Western Balkans developed positively before the outbreak of the v

Барем мислам, или се надевам дека сфати неколку работи сврзани со економските политики. 1.  Растот мора од некаде да произлезе. Да промовираме малку “wishful thinking” не е неопходно лошо, меѓутоа не е воопшто практично. Секој – вклучително и секоја политичка партија – може да каже дека ќе оствари просечен годишен раст од 5%. Всушност, со таква и повисока бројка се лицитираше уште пред 14 години и оттогаш започна некоја „манија“ по раст од 5-6%. Не е спорно дека таков раст и ` е неопходен на Македонија за да има осетно влијание врз животниот стандард на населението, како и за побрза конвергенција кон доходното ниво на ЕУ. Еве што вели мојата проста пресметка : со просечен годишен раст од 4% на македонската економија и претпоставен раст на европската економија од 2%, БДП по глава на жител ќе се изедначи во 2068 година, што е нешто помалку од 50 години од денес. Со 5.5%, изедначувањето би се случило во 2047, односно 20-тина години порано. Оттука, прашањето за растот е несомнено к